Η τηλεόραση αποτελεί στις μέρες μας βασικό μέσο επικοινωνίας και ενημέρωσης και κατέχει κεντρική θέση στα περισσότερα σπίτια. Πολλές φορές αποτελεί και βασικό μέσο εκπαίδευσης του παιδιών, αφού από εκεί μιμούνται συμπεριφορές και προσλαμβάνουν πληροφορίες. Το να αφήνει ένας γονέας το παιδί του μπροστά στην τηλεόραση αποτελεί εύκολη λύση, ιδιαίτερα για τους εργαζόμενους και πολυάσχολους γονείς. Ωστόσο η τηλεόραση μπορεί να αποτελέσει μια κακή «νταντά», ειδικά όταν το περιεχόμενο των τηλεοπτικών προγραμμάτων δεν ελέγχεται.

Πολλά παιδιά κυριολεκτικά μεγαλώνουν μπροστά στην τηλεόραση, και βομβαρδίζονται από τις εικόνες ενός βίαιου κόσμου. Η συνεχής έκθεση στην τηλεοπτική βία  μπορεί  να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, διότι τα παιδιά δεν μπορούν να διαχωρίσουν εύκολα την πραγματικότητα από την φαντασία. Οι βίαιες εικόνες στην τηλεόραση  είναι δυνατό να θεωρηθούν πραγματικές από τα μικρά παιδιά και κατά συνέπεια  να τους προκαλέσουν άγχος και φόβους καθώς και να τα τραυματίσουν συναισθηματικά.

Ακόμη μέσα από τις επιθετικές και βίαιες συμπεριφορές. που προβάλλονται στην τηλεόραση, τα παιδιά εμπλέκονται συχνότερα σε καυγάδες, γίνονται λιγότερο ευαίσθητα στον πόνο και το μαρτύριο των άλλων και δεν δείχνουν οίκτο και συμπόνια προς τα άλλα παιδιά Παράλληλα μπορεί  να επιδεικνύουν  περισσότερη ανυπακοή προς τους μεγάλους, τόσο τους γονείς όσο και τους δασκάλους τους.

Τα παιδιά που γίνονται δέκτες τηλεοπτικής βίας πιστεύουν ότι η βία δεν έχει επιπτώσεις, αφού αυτές δεν προβάλλονται στα περισσότερα παιδικά προγράμματα,  στα οποία οι ήρωες ξαναζωντανεύουν αμέσως μετά από ισχυρά χτυπήματα,  σηκώνονται όταν πέφτουν από πολυόροφα κτήρια χωρίς να έχουν τραυματιστεί  και γενικά υπάρχει μια διασκεδαστική νότα σε κάθε μορφή επιθετικότητας.

Από την άλλη  μπορεί να γίνουν πιο δειλά και να αποκτήσουν φοβίες ή ακόμη και διαταραχές ύπνου, αφού πολλά παιδιά βλέπουν όνειρα με περιεχόμενο επηρεασμένο από κινούμενα σχέδια με  τερατόμορφα πλάσματα..

Ωστόσο το τι παίρνουν τα παιδιά από την τηλεόραση και το πόσο αυτή τα επηρεάζει καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τους γονείς και από το πώς έχουν μάθει οι γονείς τα παιδιά τους να χρησιμοποιούν την τηλεόραση.